مردی که روزانه ۱۲،۰۰۰ کالری میخورد تا وزن خود را به ۳۰۰ کیلوگرم برساند! + عکس
تاریخ انتشار: ۲۴ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۲۲۹۵۷
برایان استیل، ۴۶ ساله، اهل فلوریدا میخواهد دنبالکنندگان خود در صفحه مجازیش را با خود به یک ماجراجویی افراطی ببرد و به بیش از ۳۰۰ کیلوگرم برسد. این مرد آمریکایی در حال حاضر ۲۵ سنگ (۱۴۱.۷۴ کیلوگرم) وزن دارد و روزانه ۱۲۰۰۰ کالری میخورد تا سعی کند به رویای خطرناک خود یعنی وزنی برابر ۵۴ سنگ (۳۰۶.۱۷) برسد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
او چنین میگوید: «من چارهای ندارم جز اینکه از همه پولهای به دست آمده از مشترکان اینجا استفاده کنم تا نیاز وسواسیام به افزایش وزن را تامین کنم. به این گاو نر مغرور بپیوندید.»
بیشتربخوانید
مردی که یخ زد تا معروف شود +فیلمبرایان قبلا ۱۳ سنگ (۷۳.۷۰) کیلوگرم وزن داشت و برنامهاش برای تبدیل شدن به یک نسخه فوق-بزرگ از خودش حالا بیشترِ وقتش را میگیرد، اما خودش میگوید از کودکی میخواست این کار را انجام دهد. این مرد ۴۶ ساله باید دائما غذا بخورد یا برای خود شیکهای پرکالری درست کند تا به اضافه شدن وزنش ادامه دهد.
او به دیلی استار گفت: «انباشتن گوشت و رشد کردن فعالیتی بسیار باورنکردنی است. تشویق شدن، تغذیه و رشد کردن بسیار نامتعارف است و من آن را دوست دارم. با این حال فراتر از نامتعارف بودن و وسواس، برای دستیابی به اهداف واقعی، به یک سبک زندگی متعهد نیاز است. افزایش سایز یک چالش واقعی است و برای حفظ آن نیاز به نظم و انضباط روزانه است.»
با وجود مسیر ناسالم خود، برایان مطمئن میشود که غذاهای مغذی میخورد تا سعی کند غذاهای ناسالم را به تعادل برساند و دائم به پزشک خود مراجعه میکند.
او میگوید: «من انواع مختلفی از غذاها را دوست دارم، این به من کمک میکند بیشتر غذا بخورم. روز من معمولا شامل سه یا چهار وعده غذایی بزرگ همراه با میان وعده و شیک بیشتر در روزهای باشگاه است.»
این فرد بومی فلوریدا گفت که از شش سالگی این همیشه برایش یک «میل طبیعی» بوده که ببیند چقدر میتواند بزرگ شود.
با این حال، برایان عوارض جانبی اشتیاق خود برای بزرگتر شدن را نادیده نمیگیرد، از جمله اینکه چگونه از وسایل خود بزرگتر شده است. او گفت: «لباس، وسایل نقلیه، حتی اثاثیه همگی وسایل اندازهگیری پیشرفت در این راه هستند و بزرگتر شدن از آنها ممکن است در زمان غیرمنتظرهای رخ دهد. کارهایی مانند نشستن پشت نیمکت رستوران و پارک اکنون برای من غیرممکن است و در بعضی وسایل نقلیه خاص جا نمیگیرم.»
با این همه برایان معتقد است که اینها همه بخشی از این فرآیند است و انتقادهای منفی را که دریافت میکند کنار میزند. او گفت: «افرادی که ترول میکنند از زندگی خود ناراضی هستند و فکر میکنند حمله به دیگران یا تحقیر آنها باعث میشود احساس بهتری نسبت به خودشان داشته باشند.»
با وجود ترولها، برایان گفت که از حمایت زیادی هم از طرف جامعه آنلاین و هم از دوستان و خانوادهاش که فقط میخواهند او را خوشحال ببینند، دریافت میکند: «همیشه افرادی وجود دارند که اهداف افراطی را زیر سؤال میبرند، اما در پایان روز، عشق و حمایت بهجا میماند. من بسیار خوش شانسم که این حمایت را در خانه دارم. بسیاری از مردم نه تنها از اهداف رشد من حمایت کردهاند، بلکه سرمایهگذاری کردهاند تا من را بزرگتر کنند، چه از طریق دنبال کردن OnlyFans یا ملاقات حضوری برای کمک.»
او اضافه کرد: «همه ما وقتی با هم کار کنیم و از اهداف یکدیگر حمایت کنیم، میتوانیم به چیزهای شگفت انگیزی دست پیدا کنیم. وقتتان را روی چیزهایی که به آنها علاقه ندارید تلف نکنید و روی چیزهایی تمرکز کنید که به آنها علاقه دارید… من مشتاقم ببینم چقدر میتوانم از نظر جسمی بزرگ شوم.»
منبع: روزیاتو
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۲۲۹۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گفتوگو با مردی که برای نجات جان دختر بچهای وارد رودخانه خروشان شد
چند روزپیش ودربحبوحه بازندگی وجاری شدن سیلاب شدید دربرخی استانهایکشور، فیلمی درفضای مجازی منتشرشد که نشان میداد جوانی از اهالی روستای مزن زمین شهرستان سرباز دراستان سیستان وبلوچستان، بدون توجه به شدت جریان آب وارد یک رودخانه عمیق شد و تلاشکرد تا بسته حاوی اقلام پزشکی را به دختربچه مجروحی برساند که در چند قدمی مرگ بود.
سلیم گهرامزهی، دهیار جوان ۳۳ساله روستای مزن زمین است که به دل خطر زدتاجان دختربچه را ازمرگ نجات دهد. روز حادثه سحر درخانه بود که کف پایش دراثر برخورد با خردهشیشههای شکسته لیوان برید و خونریزیکرد. او مبتلا به بیماری تالاسمی بود وباوجود اینکه اهل خانه سعیکردند بااستفاده ازپارچه خونریزی رامتوقف کننداماخون بند نیامد. آنطور که گهرامزهی توضیح میدهد، روستای آنها خانه بهداشت و درمانگاه ندارد و با بند نیامدن خونریزی پای دختربچه، یکی از اقوام او که در درمانگاه و به صورت تجربی بخیه زدن را از پزشکان یاد گرفته بود به سلیمگفت به اورژانس روستای علیآباد برود و باند استریل، سرم شستوشو و بیحسکننده بیاورد تا پای دختربچه را بخیه بزند.
به گفته او، اگر خونریزی ادامه پیدا میکرد، ممکن بود دختربچه جان خود را از دست بدهد. گهرامزهی همراه یکی ازداییهای سحر به روستای علیآباد رفتند وازاورژانس این روستا اقلام پزشکی را گرفتند. زمان بازگشت به روستا اماشرایط بحرانی بود. رودخانه سرباز بهشدت طغیانکرده و سیلابی شده بود: «موقع برگشت و به خاطر پیادهروی چندساعته حسابی خسته بودیم. ساعت ۵ بعدازظهر بود و برگشتمان چند ساعت زمان میبرد. نباید زمان را از دست میدادیم و جان دختربچه در خطر بود. درحالیکه بسته لوازم پزشکی دستم بود با دو نفر از اقوام تصمیم گرفتیم دست همدیگر را بگیریم و از رودخانه رد شویم. کمی جلوتر رفتیم، اما آن دو نفر ترسیدند.
آن لحظه به تنها چیزی که فکر میکردم، نجات جان سحر بود. چون خودم هم یک دختربچه حدودا دوساله دارم. رودخانه بیش از۷-۶ هفت متر عمق داشت و خطرناک بود. به همراهانم گفتم من میروم، هرچه باداباد. بسته لوازم پزشکی را بالای سرم گرفتم و وارد آب شدم. امواج رودخانه قوی بود. سعیکردم تعادلم را در آب حفظ کنم، اما جریان سیلاب اجازه نمیداد. هرچه تلاش میکردم پایم را به کف رودخانه برسانم، نمیشد و اصلا انگار کفی وجود نداشت. آب بهشدت عمیق بود.۱۰دقیقه وحدود۳۰۰ متر در رودخانه با امواج آب درگیر بودم تا جاییکه ۳-۲ سه بار به طور کامل زیر آب رفتم و چیزی به غرقشدنم نمانده بود.
لوازم پزشکی خیس شده بود، اما باید همان را به روستا میرساندم. بعد از مدتی خودم را به قسمت کمعمق رودخانه رساندم تا کمی استراحت کنم. بهشدت خسته بودم و به تجدید قوا نیاز داشتم. چند دقیقه داخل آب استراحت کردم و وقتی خستگیام کمی رفع شد، دوباره شنا کردم و مسیر بیخطر برای خروج از رودخانه را پیدا کردم.» بعد از بازگشت به روستا، گهرامزهی وسایل پزشکی را برای بخیه زدن به دست فامیلش رساند: «باند و گاز استریل خیس شده و قابل استفاده نبود و برای همین از مدرسه و نانوایی باند تمیز پیدا کردیم. چون الکل نداشتیم، بعد از شستوشوی ابزار پزشکی با سرم شستوشو با کمک هم ۱۳بخیه به پای سحر زدیم.
بعد ازسه روز اورا به بیمارستان ایرانشهر بردیم و در بیمارستان گفتند بخیهها خوب زده شده است، اما چون خطر عفونت وجودداشت، پزشک بخیههایی که زده بودیم را بازکرد و پس از ضدعفونی کردن، محل زخم را دوباره بخیه زد. با اینکه کارم خطرناک بود، اما پشیمان نیستم و خوشحالمکه آن دو نفر وارد رودخانه نشدند، چون ممکن بود جانشان به خطر بیفتدوسیلاب آنها را ببرد.» گهرامزهی از نبود امکانات درمانی در روستایشان گلهمند است و میگوید، چون درمانگاه وحتی خانه بهداشت هم نداریم، اگر کسی بیمار شود یا مادر باردار داشته باشیم، همه امیدمان به خداست و چیزی نداریم که دلمان به آن خوش باشد.
منبع: جام جم
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی